mój skok do legendy surfingu rozpoczął się od naklejki na zderzaku. Trzy słowa pogrubionym, białym nadrukiem na czarnym tle: Eddie by poszedł.
jechaliśmy z północnego brzegu Maui, właśnie odwiedziliśmy zakurzony Punkt widokowy nad Peahi. Miejsce jest dobrze znane mieszkańcom i surferom. Jest to idealny punkt widokowy, aby oglądać ogromne fale zwijające się nad nieustraszonymi surferami, gdy pęcznieją w okolicy. Nazwa dla ogromnych fal (które mogą przekraczać 60 stóp wysokości w zimie) to „szczęki.”
zobaczenie naklejki z imieniem Eddiego Aikau na niej krótko po zobaczeniu fal w akcji było przypadkowe, chociaż nie zdawałem sobie z tego sprawy, dopóki nie zapytałem, kim jest.
„był surferem, który płynął na podwójnym kajaku, jak używali dawni Hawajczycy” – tłumaczył mój kuzyn. „Kajak wywrócił się i próbował wiosłować z powrotem do brzegu po pomoc, ale zmarł. Teraz organizują dla niego zawody. Widać wszędzie naklejki: „Eddie by poszedł.’Bo poszedł pomagać ludziom bez względu na warunki.”
Eddie był legendą w czasach, gdy legendy Hawajskie były wskrzeszane. Jego pokolenie przeżyło burzliwy okres hawajskiej historii, który miał miejsce mniej niż 20 lat po tym, jak Hawaje stały się amerykańskim Państwem: drugi hawajski Renesans. W tym czasie rdzenni Hawajczycy czuli się bardziej zdeterminowani niż kiedykolwiek, aby odzyskać swoje dziedzictwo. Ale wydawało się też, że na ich drodze stanęło więcej przeszkód niż kiedykolwiek. Eddie aikau-surfer, ratownik i miłośnik oceanów-pomógł załagodzić napięcia między binariami. Chciał, żeby wszyscy mieli taki sam dostęp do słońca i surfingu.
kiedy international Professional Surfing (IPS) został założony przez Freda Hemminga w 1976 roku, gnarly fale Oahu (gdzie znajduje się Honolulu) były surfowane głównie przez mieszkańców i rdzennych Hawajczyków. Ale IPS stworzył Obwód profesjonalnych zawodów surfingowych. Liczba zawodów rozgrywanych na północnym brzegu Oahu–w popularnych miejscach, takich jak Pipeline i Sunset-skoczyła z trzech do 24 rocznie. Ponieważ liczba zawodów rosła, miejscowi surferowie byli zmuszeni trzymać się z dala od fal, chyba że zostali zarejestrowani jako zawodnicy i otrzymali pozwolenia. W odpowiedzi na to, co postrzegano jako dalszą marginalizację rdzennych Hawajczyków, grupa 30 surferów utworzyła Hui 'o He’ E Nalu, aby protestować przeciwko profesjonalnemu surfingowi.
członkowie Hui nosili czarne spodenki kąpielowe z dwoma cienkimi paskami po bokach, jednym żółtym i jednym czerwonym. Oprócz wiosłowania w strefie konkurencji i jazdy na zakazanych falach, niektórzy członkowie wdali się również w bójki z haole surfers (nie-rodowitymi outsiderami). Chociaż niektórzy członkowie lokalnych mediów potępili ich jako „terrorystów”, Hui pomagali organizować akcje społeczne i sprzątanie plaż, a także sponsorowali młodych lokalnych surferów, którzy nie mieli pieniędzy na zakup własnych desek.
Wśród nich był Eddie Aikau, który, jak opisuje jeden z uczonych, „stał się mediatorem między haole professional surfers a Hui.”
* * *
podczas dziewięciu lat jako ratownik wzdłuż północnego brzegu, Eddie próbował więcej niż 500 ratunków. Nikt nie zginął na jego Warcie. Był czczony, szanowany i kochany–a jego miłość do surfowania na falach o długości 20-30 Stóp w Zatoce Waimea sprawiła, że był nieustraszony. Jego siła jako surfera i pływaka zapewniła mu miejsce w załodze Hokule 'a.
Hokule’ a był 62-metrowym dwukadłubowym kajakiem zbudowanym w 1975 roku przez zespół uczonych, historyków i rdzennych Hawajczyków. Jego architekci chcieli udowodnić, że dawni Polinezyjczycy byli w stanie wielokrotnie pokonywać ogromne odległości bez pomocy metalowych okuć lub pomocy nawigacyjnych, takich jak kompas i Sekstant. Nikt nie kwestionuje, że odbył się przynajmniej jeden udany rejs–świadczą o tym podobieństwa językowe i kulturowe wielu wysp. Ale niektórzy uczeni uznali mity o tych podróżach za zbyt niewiarygodne, aby mogły być prawdziwe.
ale, jak udowodniła ta grupa Hawajskich odkrywców, czasami mity zawierają więcej niż ziarenko prawdy. „Nasz sukces w podążaniu za tradycyjnymi kierunkami żeglowania z Rarotonga do Aotearoa oraz w wielokrotnym żeglowaniu tam iz powrotem po legendarnym torze podróżowania między Hawajami a Tahiti wskazuje, że te i inne podróże między odlegle oddzielonymi ośrodkami Polinezyjskimi były prawdopodobnie w granicach możliwości polinezyjskich kajaków i metod nawigacji”, napisał uczony i uczestnik Ben Finney.
jednak mimo wszystkich sukcesów wyprawy nie obyły się bez nieszczęść. Wiosła pękły, spary zostały rozbite, a łódź wywróciła się podczas sztormu podczas rejsu w 1978 roku, w którym uczestniczył Eddie Aikau. Mimo że rozbili się 12 mil na południe od Molokai, Eddie wziął się za deskę surfingową i próbował wiosłować do Lanai po pomoc. Wkrótce potem załoga została uratowana przez amerykański okręt Straży Przybrzeżnej, ale Eddie nigdy więcej nie został zauważony. Po tragedii Nawigator kajaka, Nainoa Thompson, powiedział: „na głębszym poziomie Eddie próbował uratować nie tylko załogę Hokule’ a, ale symbolikę i godność kajaka, ponieważ wiedział, że niesie dumę jego ludu.”
tygodniowy przegląd
aby uczcić jego dziedzictwo, Quiksilver stworzył konkurs ku jego pamięci. Uczestnicy są wybierani przez członków rodziny Aikau, a konkurs otwiera się tylko wtedy, gdy fale są idealne. Jak opisuje to jeden z organizatorów: „to musi być duże, aby to coś działało. Naprawdę duży. Strasznie duży. Święty Wielki.”
po raz pierwszy od sześciu lat impreza miała się odbyć w Waimea 10 lutego 2016 roku. Ale rano zawodów, obiecane fale i ogromne fale zniknęły. Impreza została odwołana. Fale nie były zgodne z legendą Eddiego.