de kern van het probleem is dat de race-industrie haar eigen welzijnsbeleid beheerst. Dit betekent dat er een conflict is tussen een op monetaire winst gebaseerde bedrijfscultuur waar paarden worden gezien als goederen om te gebruiken voor entertainment en gokken, tegen de kosten van zinvolle welzijnshervormingen. Dat laatste verliest en dit komt tot uiting in de enorme hoeveelheid paardensterfte die zich in 2019 heeft voorgedaan, net als in voorgaande jaren. Zelfs fundamentele, gemakkelijk op te lossen hervormingen van de sociale zekerheid hebben niet plaatsgevonden. Een voorbeeld hiervan is het gebruik van de zweep, die vaak verband houdt met paardensterfte. De huidige regulator blijft de paarden die racen op de Britse renbanen falen.
de cijfers voor 2019 zijn slecht leesbaar1:
- 186 paarden stierven als gevolg van racen
- 145 werden gedood in nationale Jacht (jump) racen
- 41 werden gedood in vlakke racen (op alle weersomstandigheden en Turfoppervlakken)
- 52 Britse renbanen hadden ten minste één dode
deze cijfers konden worden onderverdeeld in minieme details van hoe en waar paarden werden gedood, maar aan dit alles ten grondslag ligt dat paarden tot hun fysieke en mentale grenzen werden geduwd, die hun capaciteiten te boven gingen.
de economie achter het racen zorgt voor een extra last voor de paarden. Zowel de renbanen als de vliegverbindingen van de dieren (eigenaren, trainers, jockeys) zijn afhankelijk van de winst. Zo worden er bijvoorbeeld extreme maatregelen genomen om ervoor te zorgen dat er wedstrijden worden gehouden wanneer het met het oog op het welzijn van paarden verstandig zou zijn om de paarden in de steek te laten. Toegevoegd aan een’ win ten koste van alles ‘ houding voor verbindingen, worden jonge paarden vaak afgestoten van een toekomstig leven, voortijdig sterven.
in 2019 was er zelfs een slachtoffer onder de leeftijd van twee – een onervaren merrie genaamd Anna Fallow, gedood in haar eerste race.
de zelfbenoemde welzijnsregulator van Racing, de British Horseracing Authority (BHA), heeft zo weinig contact met de gebeurtenissen dat het aantal doden in 2019 slechts 173 paarden kon tellen. Animal Aid daagt de BHA openlijk uit om haar slechte staat van dienst op het gebied van verantwoordingsplicht uit te leggen. De discrepantie van de cijfers laat zien dat racing onvoldoende gegevens verzamelt en analyseert, evenals het gebrek aan transparantie.
deze cijfers moeten ook worden afgewogen tegen de oprichting, begin 2019, van de Horse Welfare Board – een BHA-initiatief in reactie op politieke druk2. Met vertegenwoordigers van het bedrijfsleven die de Raad domineren, is het slechts een tussenhuis voor onafhankelijke regelgeving.
zegt Dene Stansall, Animal Aid ‘ s Horse Racing Consultant:
‘Animal Aid is van mening dat de enige manier om paarden te beschermen, zolang de race – industrie bestaat, is om een echt onafhankelijke paardenwelzijnsregulator op te richten, vrij van de controle van het racen-en we zullen hiervoor blijven strijden.’
opmerkingen voor de redactie
- voor meer informatie contacteer Animal Aid op: 01732 364546
- bekijk de volledige infographic hierboven, als PDF