Prywatność & Pliki cookie
ta strona używa plików cookie. Kontynuując, zgadzasz się na ich użycie. Dowiedz się więcej, w tym jak kontrolować pliki cookie.
znajomy pokazał mi dzisiaj ten wiersz. Płakała.
Jak to się stanie, kiedy
Dorianne Lauxoto jesteś, wyczerpana nocą płaczu, zwinięta na kanapie,
podłoga, u stóp łóżka, gdziekolwiek upadniesz, upadniesz płacząc,
w połowie zdumiona tym, do czego jest zdolne ciało, nie wierząc, że możesz już płakać
. I oto są jego skarpetki, jego koszula, Twoja bielizna
i twoje zimowe Rękawiczki, wszystko w luźnym stosie obok drzwi łazienki,
i znowu upadasz. Pewnego dnia, za kilka lat, wszystko będzie
Inne, Dom choć raz czysty, wszystko na swoim miejscu, okna
świecą, słońce przychodzi łatwo teraz, przesuwając się po wysokim połysku wosku
na drewnianej podłodze. Będziesz obrać pomarańczę lub obserwować ptaka
wyskakującego z krawędzi dachu obok, zauważając, że
na chwilę jego ciało zatrzymuje się w powietrzu, zaledwie na chwilę przed
zbierając wolę, aby wlecieć w rufę na skrzydłach, a następnie to zrobić:
latając. Będziesz czytał i przez chwilę pojawi się słowo
, którego nie rozumiesz, proste słowo jak teraz, czy co, czy jest
i będziesz się nad tym zastanawiał jak dziecko odkrywające język.
to będziesz powtarzał w kółko, aż zacznie to mieć sens, a to
kiedy powiesz to, po raz pierwszy, na głos: on nie żyje. Nie wróci
I będzie to pierwszy raz, kiedy w to uwierzysz.