było to 18 września 1834 r., kiedy dekretem regencji Ottona Ateny zostały ogłoszone stolicą młodego państwa greckiego.
tytuł stolicy rościły sobie inne miasta, takie jak Argos, Korynt, Pireus, a także Nafplio, dotychczasowa stolica kraju.
powody, które doprowadziły Ateny do ostatecznego wyboru mają do czynienia z jego chwalebną historią jako kolebki starożytnej kultury greckiej, podczas gdy decyzja była prawdopodobnie pod wpływem Króla Bawarii, Ludwika, który był znanym archeologiem i miłośnikiem starożytnej Grecji.
obchody świętowali mieszkańcy, którzy w tym czasie nie przekroczyli 7000 osób. Ateny były wówczas „Wielką wioską” składającą się z 400 domów, które wyglądały jak szałasy. Wokół Aten znajdowały się duże pola, które były wykorzystywane do uprawy lub pastwisk. W tym samym czasie populacja Patras wynosiła 15 000 mieszkańców, podczas gdy Saloniki (jeszcze pod panowaniem Osmańskim) wynosiły 60 000.
Ateny rozciągały się wokół Akropolu (w przybliżeniu od Psyrri do Makrigiannis), mając za centrum obszar Plaka (Stare Miasto).
jednym z dużych problemów nowej stolicy był system wodociągowy, brak oświetlenia publicznego i transportu, a jednocześnie całkowity brak usług lub innych dóbr socjalnych.
grecki architekt Cleanthes i Bawarczycy Schubert i Leo von Klenze otrzymali zlecenie odbudowy zniszczonych Aten z surowym rozkazem nie dotykania stanowisk archeologicznych.
jako stolica nowego państwa greckiego i centrum rozwoju politycznego, Ateny były miejscem przełomowych wydarzeń w nowożytnej historii Grecji. W następnych dziesięcioleciach Ateny zostały odbudowane zgodnie ze standardami nowoczesnego miasta.
założenie Uniwersytetu Ateńskiego trzy lata później w 1837 roku pomogło przekształcić Ateny z miasta w miasto o europejskich standardach.
kolejna wielka ekspansja miasta nastąpiła w 1923 roku po katastrofie w Azji Mniejszej, gdzie wiele dzielnic zostało utworzonych, głównie anarchistycznie, przez uchodźców z Azji Mniejszej.