„Sunshine Superman”: historia miłosna na tle BASE jumpingu

Jean i Carl Boenish w skoku w dół półki w kierunku kamery. Dzięki uprzejmości Magnolia Pictures. Ukryj podpis

Przełącz podpis

dzięki uprzejmości Magnolia Pictures.

Jean i Carl Boenish w skoku w dół półki w kierunku kamery.

dzięki uprzejmości Magnolia Pictures.

dwóch wspinaczy zginęło 16 maja podczas próby lotu wing suit w Parku Narodowym Yosemite. Dean Potter i Graham Hunt byli BASE jumping, sport, który polega na skoki spadochronowe ze stałej struktury.

sport wystartował pod koniec lat 70. XX wieku, założony przez Carla Boenisha, który zginął podczas skoku w 1984 roku. Nowy dokument, Sunshine Superman, śledzi jego podróż od spadochroniarza i operatora lotniczego do ojca nowej ekstremalnej aktywności.

„Carl Boenish był naprawdę popularyzatorem skakania z rzeczy i zdali sobie sprawę, że w końcu muszą mieć na to słowo”, mówi Marah Strauch, producent i reżyser filmu. „Zeskoczyli z klifów i pomyśleli:” co dalej?'”

Jean i Carl Boenish stojący na gzymsie przygotowujący się do skoku. Dzięki uprzejmości Magnolia Pictures Ukryj podpis

Przełącz podpis

dzięki uprzejmości Magnolia Pictures

Jean i Carl Boenish stojący na gzymsie przygotowujący się do skoku.

dzięki uprzejmości Magnolia Pictures

Boenish w końcu wymyślił cztery kategorie rzeczy, z których można skoczyć i akronim BASE – dla budynków, anteny, rozpiętości i ziemi.

Sunshine Superman bada życie Boenisha, miłość i przygodę, którą znalazł ze swoją żoną Jean, oraz ciągłą tajemnicę związaną z jego śmiercią ponad 30 lat temu.

najważniejsze informacje z wywiadu

na początku ruchu BASE jumping

był to interesujący czas na skoki spadochronowe, ponieważ był drogi, trzeba było iść do dropzone, było wiele rzeczy związanych z wykonaniem skoku spadochronowego.

BASE jumping — były klify, które były wystarczająco wysokie, aby skoczyć, szczególnie w Parku Narodowym Yosemite. Carl robił lotnię w Parku Narodowym Yosemite i zdał sobie sprawę, że jeśli może wyskoczyć ze spadochronem z samolotu, może również skoczyć ze spadochronu z klifu. Chciał też to sfilmować – I myślę, że filmowanie było ważnym czynnikiem w tym, dlaczego robił BASE jumping.

w swojej pracy filmowanie Base jumping
jako filmowiec byłem naprawdę zainspirowany … zrobił niesamowitą drabinę, która wystawała z El Cap … to duży klif w Yosemite i zrobił niesamowitą drabinę, która wyszła z klifu. Filmował skoczków.

Carl Boenish zanurza się w krajobraz miasta. Dla niego filmowanie skoków było tak samo ważne jak aktywność. Dzięki uprzejmości Magnolia Pictures Ukryj podpis

Przełącz podpis

dzięki uprzejmości Magnolia Pictures

Carl Boenish zanurza się w krajobraz miasta. Dla niego filmowanie skoków było tak samo ważne jak aktywność.

dzięki uprzejmości Magnolia Pictures

wiele rzeczy, które robił, zastanawiał się nad tym, jak to sfilmować i chciał podzielić się tym z większą publicznością. To ekscytujące — po tych wszystkich latach-w końcu pokazać pracę Carla, ponieważ nie była ona pokazywana w żadnym charakterze przed tym filmem.

poznawszy jego żonę Jean i ich historię miłosną
pierwszą osobą, którą poznałem, która opowiedziała mi o Carlu Boenish, był Jean Boenish, a ja poznałem ją, gdy szukałem skoczków do filmu. Nie znałem tej historii, kiedy ją znalazłem. Wszedłem do studia, w którym było wszystko, co Carl robił w swoim życiu — jego moviola była nienaruszona, wszystkie jego filmy, wszystko, co było tam za życia.

Marah Strauch, reżyserka Sunshine Superman, wydawnictwa Magnolia Pictures. Vasco Nunes / dzięki uprzejmości Magnolia Pictures Ukryj podpis

Przełącz podpis

Vasco Nunes / dzięki uprzejmości Magnolia Pictures

Marah Strauch, reżyserka Sunshine Superman, wydawnictwa Magnolia Pictures.

Vasco Nunes / dzięki uprzejmości Magnolia Pictures

potem zaczęła opowiadać mi o tym, jak się poznali, i zdałem sobie sprawę, że BASE jumping w filmie jest dla mnie bardzo ważny, ale co więcej, myślę, że to była dla mnie historia miłosna, i to była ich historia miłosna, i to na tle BASE jumpingu. To było coś, co robili razem, to było coś, co razem promowali-wiecie, stworzyli życie wokół aktywności BASE jumpingu i filmowania. Dla mnie było to rdzeniem — i emocjonalnym — tej historii.

o udanym skoku Carla i Jeana Boenisha w 1984 roku
to było wielkie wydarzenie, kiedy udali się do Norwegii, aby zrobić skok w Księdze Rekordów Guinnessa. W 1984 roku uprawiali BASE jumping od około czterech lat, więc mieli czas na zbudowanie tej działalności i jej promocję.

na skoku następnego dnia w Norwegii, który zakończył jego życie
ludzie zawsze pytają mnie, co poszło nie tak. Nie było mnie tam; było tam dwóch wspinaczy i był raport policyjny. Ale wiesz, myślę, że część filmu zawsze będzie tajemnicą….

nikt nie może powiedzieć, co mu przyszło do głowy, ale myślę, że gdybym to był ja, byłbym naprawdę zachwycony z tej Księgi Rekordów Guinnessa i czułbym, że wszystko jest możliwe-a może nawet do tego stopnia, że nie sprawdzałem siebie i nie znałem własnych granic.

myślę, że w tym filmie chodzi nie tylko o to, by móc przekroczyć swoje granice, ale także o to, by znać swoje granice, a także zrozumieć, kiedy sytuacja może być niebezpieczna i może wykraczać poza to, co jest możliwe.