chociaż różne regiony mogą stosować różne metody, tradycyjnym sposobem monitorowania nawyków oglądania telewizji był system ocen. W wielu krajach, w tym w Stanach Zjednoczonych, firma Nielsen wykorzystuje własne urządzenia, które śledzą nawyki oglądania tysięcy ludzi. Liczby te reprezentują to, co oglądają przeciętni ludzie w określonym wieku i płci, co następnie wskazuje liczbę widzów, którzy prawdopodobnie oglądają dany program. Sieci wykorzystują te informacje do oceny popularności niektórych programów, co decyduje o tym, ile firmy pobierają za reklamę podczas tych programów.
The Nielsen Company
The Nielsen Company śledzi to, co oglądają widzowie w sieciach telewizyjnych poprzez reprezentatywne próbkowanie około 25 000 gospodarstw domowych, które pozwalają firmie rejestrować, jakie programy oglądają. Jest to dość mała próbka, biorąc pod uwagę amerykańskie gospodarstwa domowe z telewizorami na sezon oglądania 2010-2011 oszacowano na prawie 116 milionów, ale wybierają ludzi na podstawie ich zdolności do reprezentowania różnych populacji. Na przykład Nielsen może wybrać gospodarstwo domowe z Dorosłymi i dziećmi różnych płci i grup wiekowych, aby lepiej reprezentować większą liczbę widzów.
jak gromadzone są informacje
za każdym razem, gdy ktoś w gospodarstwie domowym włącza telewizor, wskazuje, która to osoba, a pudełko śledzi, jak długo dana osoba ogląda program. Każdy członek gospodarstwa domowego ma swoje nawyki oglądania rejestrowane indywidualnie, poprzez wskazanie, kto ogląda telewizję w danym momencie. Jeśli Wiele osób, w tym Goście, ogląda program, każda z nich wprowadza do pudełka informacje o swoim wieku i płci, dzięki czemu można śledzić nawyki oglądania każdej osoby. Te specyficzne dla widza dane odróżniają informacje rejestrowane przez Nielsen od danych zebranych przez zwykłą Skrzynkę telewizji kablowej.
próbkowanie
Nielsen zamienia tę próbkę widzów w procent reprezentujący całkowitą oglądalność. Jeśli na przykład 2500 osób w gospodarstwach domowych Nielsena ogląda przykładowe wiadomości w ciągu tygodnia, to dochodzą do wniosku, że 10% telewidzów we wszystkich gospodarstwach domowych oglądało ten program. Oznaczałoby to ocenę 10 punktów, a sieci oceniają swoje programy na podstawie liczby widzów, których mają każdego tygodnia.
dane demograficzne i oceny komercyjne
ważniejsze niż tylko oceny programu są pewne dane demograficzne i „oceny komercyjne” dla programu. Ponieważ Skrzynka Nielsen śledzi nawyki oglądania według wieku i płci, firmy mogą kierować reklamy do określonych grup, takich jak osoby w wieku 18-49 lat. Ten przedział wiekowy ma tendencję do kupowania większej liczby produktów niż inne grupy wiekowe, więc stał się najważniejszą grupą demograficzną dla wielu reklamodawców. Sieci mogą pobierać więcej pieniędzy od reklamodawców umieszczających reklamy w programie o dużej liczbie widzów w tej grupie demograficznej, nawet jeśli ogólna oglądalność programu jest niższa niż inny program bardziej popularny wśród starszych lub młodszych odbiorców.
firma Nielsen ustanowiła również drugorzędny rating o nazwie „commercial rating”, który opiera się na zwyczajach oglądania reklam. Oceny mają wartość dla sieci, ponieważ wykorzystują te liczby do sprzedawania czasu reklamodawcom. Oceny komercyjne wskazują, czy ludzie rzeczywiście oglądają reklamy, czy po prostu pomijają je w nagranych programach lub zmieniających kanał. Wielu reklamodawców bardziej dba o oceny komercyjne niż ogólne oceny lub udziały w rynku, ponieważ widzowie, którzy pomijają reklamy, nie są dla nich tak cenni, jak ci, którzy oglądają reklamy.
zamiata miesiące
wielu telewidzów słyszało określenie „zamiata” związane z oglądalnością. W listopadzie, lutym, maju i lipcu Nielsen wysyła dzienniki oglądania do milionów gospodarstw domowych. Ludzie prowadzą ręczny rejestr oglądanych programów, a następnie wysyłają te informacje z powrotem do firmy. Sieci często uruchamiają szczególnie ekscytujące programy, aby przyciągnąć więcej widzów w tych miesiącach, co zwiększa ich liczbę w zebranych pamiętnikach.
przesunięte w czasie oglądanie i Telewizja Internetowa
jednym z głównych problemów, które pojawiły się w systemach ocen, jest zwiększona popularność cyfrowych rejestratorów wideo (rejestratorów), które pozwalają ludziom nagrywać programy i oglądać je później, o nazwie „Time-shifted viewing.”Oceny Nielsen biorą tych widzów pod uwagę, ale nie mogą dokładnie śledzić, jakie programy są oglądane w jakim czasie, TYLKO że widzowie je nagrali i prawdopodobnie obejrzeli je w ciągu około trzech dni. Ponieważ wiele osób pomija reklamy podczas odtwarzania na rejestratorach, wielu reklamodawców nie dba zbytnio o te liczby.
zwiększona dostępność programów w Internecie dała nowe możliwości śledzenia nawyków oglądania. Sieci telewizyjne mogą łatwo zobaczyć, ile osób płaci za i pobrać program za pośrednictwem różnych stron internetowych, a wiele z nich oferuje programy za darmo z ograniczoną reklamą. Liczba pobrań może być rejestrowana przez sieci telewizyjne i może wpływać na decyzje dotyczące utrzymywania niektórych programów w powietrzu. Wielu reklamodawców nie uważa takiego oglądania za tak cenne jak regularne oglądanie telewizji, co sprawiło, że strumienie internetowe dla programów były mniej ważne finansowo niż tradycyjne nadawanie.
