różnica między perswazyjną mową a esejem perswazyjnym

jakie są różnice między przemówieniami a esejami?

proces pisania przemówienia i pisania eseju to dwa różne doświadczenia. Podczas gdy zarówno speechwriter, jak i esej przekazują informacje Publiczności na żywo lub publiczności czytającej, kroki, przez które przechodzą pisarze, aby stworzyć ostateczną wersję, wymagają różnych metod, takich jak wybór dykcji i dramatycznego efektu. My w pisaliśmy Reportaże.com odróżnia przemówienia od esejów na kilku podstawach.

czy struktura eseju różni się od struktury wypowiedzi?

  • Format mowy

format mowy zawiera wprowadzenie, przykłady i podsumowanie, ale autor przemówienia często powtarza punkt na końcu każdej części mowy, aby upewnić się, że publiczność jest „z” nim.

  • każdy format eseju

ekspozytor, narracja lub eseje osobiste podążają za podstawową strukturą. Zwykle zawiera wprowadzenie z tezą, akapitami ciała i konkluzją, która syntetyzuje informacje. Struktura eseju polega na płynnym przejściu do następnego tematu.

ton

  • esej

esej opiera się na tonie dla dramatycznego efektu, esej pisarz ma mniej popytu, aby zadowolić wszystkich członków swojej publiczności niż speechwriter robi. Na przykład, pisząc esej, zainteresowanie polega na dokonaniu punktu. Ogólnie rzecz biorąc, esej komunikuje się z powszechną publicznością.

  • przemówienie

pisanie przemówienia wymaga, aby pisarz przekazał publiczności określony temat lub temat. Używa tonu, który wywołuje emocjonalny wpływ na publiczność. Na przykład przemówienie prezydenckie często używa określonej dykcji, pełnej patriotycznych, pełnych nadziei, poważnych lub podnoszących na duchu tonów.

  • Prezentacja

polityk łączy się z publicznością za pomocą gestów, słów i kontaktu wzrokowego.

  • mówca „wykonuje” lub wygłasza swoje przemówienie w sposób, który nadaje jego pojęciom lub tematom szczególne znaczenie.
  • pisząc esej, pisarz łączy się ze swoją publicznością, czy to na żywo, czy na stronie, nie próbując ich pozyskać dzięki swojej dostawie.

Czytanie eseju

  • podczas czytania eseju pojawia się namiętny i entuzjastyczny lub smutny i poważny ton, plus publiczność. Ogólnie rzecz biorąc, istnieje większe zainteresowanie słyszeniem jakości pisania i informacji, a nie Dostarczania, tak jak to jest w przemówieniu.
  • osoba prezentująca esej musi tylko co kilka minut badać swoją pracę, a osoba wygłaszająca przemówienie musi przeprowadzić ją poprzez zapamiętywanie, a od czasu do czasu spoglądając na stronę lub ekran.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.