w dojrzałych i starorzeczowych dolinach fluwialnych erozja boczna jest na ogół bardziej widoczna niż pogłębienie pionowe, tak że Dolina jest zwykle znacznie szersza niż kanał rzeki lub strumienia. Powtarzające się wały ziemne powodują powstawanie bardzo gęstych osadów gliny na równinie zalewowej pomiędzy pasami meandrów. Gdy wody zalewają brzegi kanałów, nagły spadek prędkości nad szeroką równiną powoduje, że zawieszone obciążenie osiada z materiałem coaser (Gruboziarnisty muł i drobny piasek) osadzonym bliżej kanału, a drobniejszy materiał (drobny muł i glina) dalej. Chociaż w zawieszonym ładunku pojawia się piasek, większa część osadu obejmuje muł i glinę, ponieważ wody powodziowe pochodzą głównie z górnego słupa wody, który może być znaczną pionową odległością od obciążenia złoża.
osady zalewowe są zwykle bardzo sztywne ze względu na cienkie warstwy i osuszanie (utrata wody), które występuje w okresach między powodziami. Materiał gliniasty ma bardzo niską przepuszczalność, ale otwory korzeniowe i nory mogą tworzyć bardzo przepuszczalne warunki. Glinki te mogą również pokrywać złoża starorzeczy, które mogą zawierać bardzo miękkie glinki.
szybkość agradacji wpływa na rozkład osadów. Na obszarach o szybkim obniżeniu lub eustatycznym wzroście poziomu morza, agradacja nastąpi w bardzo szybkim tempie, tak że osady gliny i mułu pokrywające obszar zalewowy nie ulegną erozji, ponieważ pas meandrów nie ma wystarczającej ilości czasu na przemieszczanie się po całym obszarze zalewowym (dno doliny). W rezultacie osady gliny, mułu, piasku i żwiru mogą być nieregularnie rozmieszczone w osadach. Glina i muł będą wskazywać dawne tereny zalewowe, a piasek i żwir będą wyznaczać dawny bieg potoku. W okresach powolnej agradacji rzeka ma więcej czasu na meandrowanie i usuwanie osadów zalewowych (mułu i gliny). Gruboziarnisty materiał zostanie osadzony i pod cienką powłoką mułu i gliny. Wielkość grubszych złóż piasku i żwiru zależy od stopnia, w jakim rzeka meandruje przez całe dno doliny.