Nit to mały kawałek montażu dwóch metalowych elementów. Jest to rodzaj dużego gwoździa, który przeszedł przez otwór wywiercony na dwóch elementach do złożenia. Wcześniej był podgrzewany, co pozwoliło zmiażdżyć spiczastą głowę po drugiej stronie elementów.
pod koniec XIX wieku, a następnie w środku rewolucji przemysłowej, metal stał się bardzo używanym materiałem. Konieczne było wynalezienie coraz bardziej efektywnych technik konstrukcyjnych, aby połączyć ze sobą części mechaniczne. W tym czasie metoda nitowania była najbardziej powszechna. Korzystała z 4 osób, tzw. zespołu nitowców. Jeden był odpowiedzialny za puste ogrzewanie nitów, miał do dyspozycji lutownicę, w którą zanurzył nity. Drugi wziął je i umieścił w otworze montażowym. Trzeci mocno trzymał główkę nitu, podczas gdy czwarty uderzył w wychodzącą część. Utrzymywany z obu stron Nit się rozbił. Gdy ochłonął, wycofał się, trzymając te dwie części razem na zawsze. Była to technika szeroko stosowana w świecie przemysłu, służyła np. do montowania drapaczy chmur nowojorczyków. Został porzucony na rzecz wkręcania, które jest bardziej praktyczne w realizacji i równie solidne. Obecnie nity są nadal używane, ale bardziej do budowy.
nitowanie Wieży Eiffla
łączna liczba nitów umieszczonych na miejscu wynosiła 1 050 846. Liczba tygodniowo była bardzo zmienna; w sierpniu 1889 osiągnęła ważną liczbę 22 000 tygodniowo, z 20 zespołami nitowców. Ta całkowita liczba jest podzielona poniżej, po tych samych okresach, które zostały wzięte w historii edycji.
- od 1 lipca do 4 grudnia 1887 (montaż pierwszych czterech paneli): 189 580
- od 1 grudnia 1887 do 1 kwietnia 1888 (Ukończenie pierwszego peronu): 235 809
- od 1 kwietnia do 14 sierpnia 1888 (koniec instalacji drugiego peronu): 283 898
- 14 sierpnia – 30 listopada 1888 (koniec zgromadzenia pośredników): 102 181
- od 1 grudnia 1888 do 24 lutego 1889 (koniec montażu trzeciego peronu): 100 739
- od 21 lutego do 15 kwietnia 1889 (zakończenie edycji): 50 808
- od 15 kwietnia do 1 czerwca 1889 (Ukończenie rzeki): 27 708
- ogółem: 1,050,810
zespół nitownic
zespół nitowców
zespół nitowników, na miejscu wieży Eiffla
rzeczywista liczba dni roboczych, od 1 lipca 1887 r.do 30 kwietnia 1889 r., wynosiła, jak wskazano poniżej, 635. Średnia liczba nitów ułożonych dziennie wynosi zatem 1650, przy czym średnio 16 zespołów.
Cena nitów
Cena nitów różniła się w zależności od ich wielkości. Zostały one sprzedane za kilogram, w następującej cenie, wyrażonej za 100 kg:
- 18,40 Franków nity od 18 do 25 mm
- 23,00 Franków nity 16 mm
- 25,50 Franków nity 14 mm
wydaje się śmiesznie słaby, jako cena, ale oczywiście w tym czasie budżet był dość spójny.
dostawcy
nity Wieży Eiffla zostały dostarczone przez firmę „Letroteur i Bouvard” z siedzibą w samym Paryżu.
pochodzenie i jakość nitów
oczywiście jakość nitów została dokładnie zbadana przed projektem, ponieważ nie chodziło o umieszczenie nitów słabej jakości na raczej wysokiej jakości metalowej konstrukcji. Jakość była zatem, że kotły lokomotyw nity, zastaw wysokiej klasy w dziedzinie. Ich wytrzymałość wynosiła 36 Kg na mm2, a Minimalne wydłużenie wynosiło 12% na próbce o długości 100 mm. Musiały być wygięte pod kątem 45 ° i przerysowane na zimno bez pęknięć i pęknięć.