kilka kluczowych punktów, aby upewnić się, że sytuacja i kontekst są dobrze zrozumiane:
- agresja nie jest problemem, który zostaje naprawiony. Jest zarządzany i mierzysz poprawę w ciągu (długich okresów) czasu
- agresja wobec innych psów nazywana jest agresją wewnątrz-specyficzną (agresja psa-psa, różni się od agresji psa-człowieka)
- taka agresja może mieć zasadniczo dwa źródła: (wyuczona) agresja strachu (twój pies miał złe doświadczenia w przeszłości i zorientował się, że agresja była odpowiednią reakcją, plus to sprawia, że czuje się lepiej), (wyuczona) agresja chroniąca zasoby (konkurencja o jedzenie, dostępne samice psów itp.)
- nie reaguj agresywnie na agresywne zachowania. To tylko pogorszy sytuację
- agresywne psy wymagają czegoś więcej niż tylko „szkolenia”. Potrzebujesz porady od behawiorysty weterynaryjnego, a nie tylko od zwykłego trenera psów. Moja rada w tej odpowiedzi nie ma być zamiennikiem profesjonalnej pomocy
- powiedziałeś „udaje, że nie słucha”: naprawdę nie słucha, ma wyłączony mózg, jest tak podekscytowany, że nie może się niczego nauczyć i potrzeba czasu (minut, godzin), aby wyzdrowieć po takim zdarzeniu. Pamiętaj, że ostatnim razem miałeś wypadek samochodowy i trzęsłeś się, nic ludzie nie mogli powiedzieć, że zniknie, potrzeba czasu, aby wyzdrowieć.
zapobieganie jest bardzo ważne
agresywne psy są narażone na bardzo wysokie ryzyko powrotu do schroniska lub eutanazji. Twoim zadaniem jest podejmowanie działań, aby temu zapobiec.
zgodnie z sugestią w komentarzach, trzymaj go cały czas na smyczy, z kagańcem i staraj się zapobiegać agresywnym zachowaniom lub agresywnym wyświetlaczom.
szkolenie musi odbywać się, gdy twój pies nie jest (jeszcze) agresywny! Kiedy „wymknie się spod kontroli”, jest już za późno na rozwiązanie problemu. Jego mózg zostanie „zalany” przez neuro-chemikalia, co hamuje prawie każdą zdolność uczenia się. Wszystko, co zrobisz w tym momencie, będzie miało bardzo mały wpływ, Twoja komunikacja z psem będzie bliska zeru, wszystko będzie źle/źle zrozumiane i są szanse, że to pogorszy sprawę.
Spotkanie agresji z agresją prowadzi do jeszcze bardziej agresywnych zachowań. Dodatkowo istnieje ryzyko przekształcenia agresji pies-pies w agresję pies-człowiek, która jest jeszcze trudniejsza do opanowania.
więc ponownie, podejmij wszystkie niezbędne kroki z wyprzedzeniem, miej jasny plan, co zrobić, gdy spotkasz innego psa. Nie popadaj w sentyment do ograniczania jego „wolności”: będziesz z nim mieszkał przez następne 10 lat, trzymając go na smyczy z kagańcem przez 1 rok, a podejmowanie proaktywnych działań bardzo mu pomoże, zmniejszy ryzyko i najprawdopodobniej pozwoli poradzić sobie z dużo łatwiejszą sytuacją w ciągu najbliższych 9 lat.
jakie mamy rozwiązania?
wiele elementów tej odpowiedzi pochodzi z książki Karen Overall Manual of clinical behavioral medicine for dogs and cats, z której wyodrębniłem fragmenty.
kroki w kierunku przeciwdziałania kondycji
podstawową ideą jest trenowanie alternatywnych zachowań, które pozwolą psu stopniowo kontrolować swoją reakcję, gdy obok innych psów. Najpierw te alternatywne zachowania są szkolone, aby pies reagował w bardziej odpowiedni sposób i ustawić go na sukces, nagradzając odpowiednie postawy.
to są moje słowa. Lubię mówić o treningu behawioralnym i treningu postawy. Przykład jest bardzo jasny: najpierw trenujesz go, aby siedział, gdy widzi innego psa. To nie tłumi jego chęci do „ataku”, ale przynajmniej masz zachowanie, które jest niezgodne z nim poruszającym się w kierunku drugiego, dodatkowo siedzenie ułatwi mu relaks, a z treningiem ewoluuje do nieagresywnych postaw.
tresura musi odbywać się w taki sposób, że zaczynasz znacznie poniżej jego progu agresji: najpierw zaczynasz 100 metrów od innego psa, on to widzi, nie reaguje, klikasz i leczysz (*).
pozostań na tym poziomie i stopniowo trenuj go, aby siedział lub kładł się automatycznie, gdy widzi innego psa. Kiedy się to, nagradzając cały czas, sprawiają, że (bardzo) stopniowo trudniejsze, zbliżając się do innych psów.
zrób to powoli. Chcesz, aby był zrelaksowany, zobacz mój komentarz powyżej na temat „chemia mózgu”.
siedzenie lub leżenie pomoże mu zwiększyć próg reakcji. Nagradzaj go, gdy siada / kładzie się. Stopniowo zauważysz, że „odzyskuje” coraz szybciej po zobaczeniu innego psa, nagradzaj to. Teraz nie tylko trenujesz go do siedzenia, ale wzmacniasz jego spokojne zachowania.
coraz bliżej innych psów. Zawsze upewnij się, że mu się uda. Może to potrwać tygodnie lub miesiące.
pamiętaj, że trening nie polega na testowaniu psa: nie ćwicz powyższych ćwiczeń 3 razy, a następnie idź do kory środkowej, aby zobaczyć, czy się poprawi! Udana sesja treningowa to 2 kroki we właściwym kierunku, sytuacja, w której staje się agresywny, to 1 krok w złym kierunku, jeśli nie więcej niż 1.
daje to przybliżony obraz tego, jak może wyglądać program modyfikacji behawioralnej. Weterynaryjny behawiorysta poprowadzi Cię dokładniej.
a co z narkotykami?
nie chcę cytować niczego konkretnego, ponieważ wykracza to znacznie poza moją rzeczywistą wiedzę. Poszukaj profesjonalnej pomocy.
istnieją różne klasy leków w medycynie weterynaryjnej, które mogą znacznie pomóc w zaburzeniach lękowych. Jak wspomniano powyżej, agresja może być związana ze strachem.
bardzo przydatne jest wprowadzenie leków do programu modyfikacji behawioralnej od samego początku. Ponownie, chcemy, aby pies się uczył, a to wymaga poprawnego stanu neurochemicznego.
leki są uzupełnieniem i pozwalają odnieść większy sukces. Nie powinny leczyć problemu ani sprawiać, że zniknie.
zaangażuj się w szkolenie z psem
ratowanie psa i reagowanie na agresywne zachowanie jest jak nauka nowego języka i wywiad w telewizji. Super trudne i nie wspaniałe doświadczenie.
chodzi mi o to: naucz się o tresurze psa (patrz niżej) i trenuj go w domu, zacznij od „trick” zachowań. To pomoże Ci lepiej zrozumieć trening, połączy Cię z psem. Będzie się dobrze bawić i jeszcze chętniej rozwiązywać inne problemy.
myślę, że będzie to miało dwa kluczowe skutki w twojej sytuacji:
-
ponieważ musisz zapobiec agresywnemu zachowaniu, być może będziesz musiał zmienić harmonogram spacerów i / lub je zmniejszyć. Dla psów stymulacja psychiczna jest równie ważna jak ćwiczenia fizyczne. Dodatkowo twój pies był przyzwyczajony do myślenia: szukania jedzenia, nie bycia zabitym przez samochód itp. Pozytywny trening wzmacniający sprawia, że coś robi. 15 minutowy trening jest wart krótkiego spaceru. Nie sugeruję, że zastępuje on ćwiczenia fizyczne, ale jest bardzo dobrym uzupełnieniem.
-
twój pies reaguje na otoczenie i w nowej sytuacji odbiera sygnały ze środowiska (wąchanie, odkrywanie itp.) Szkolenie i / lub zabawa nauczy psa, że ma on również możliwość podjęcia wskazówek od Ciebie. To bardzo ważne.