to bardzo zależy od tego, kto był ich właścicielem i kto był ich nadzorcą. Niektórzy mistrzowie i nadzorcy byli o wiele bardziej przygotowani na bicie niż inni. Było niewątpliwie kilku niewolników, którzy nigdy nie byli biczowani przez całe życie, głównie ci, którzy byli służącymi domowymi. Ręce polne uważałyby się za szczęśliwe, gdyby były biczowane nie częściej niż raz w roku, a wiele z nich było biczowanych znacznie częściej.
ale o to chodzi: każdy niewolnik musiał budzić się każdego dnia w obliczu możliwości, że jego plecy mogą zostać rozerwane przez bicie, zanim ten dzień dobiegnie końca. Strach przed tym wisiał nad każdym niewolnikiem, stały i straszny ciężar.
bez względu na to, czy byłeś sługą domu, czy ręką polną, czy wyszkolonym rzemieślnikiem, bez względu na to, jak bardzo starałeś się być posłuszny i pełen szacunku, bez względu na to, czy twój mistrz był dla Ciebie okrutny, czy miły w przeszłości, Biczowanie zawsze było możliwe. Może przyjść bez ostrzeżenia. Możesz zostać wychłostany za coś, co zrobiłeś, lub za coś, do czego ktoś inny Cię zmusił, lub za coś, o co zostałeś oskarżony, a czego właściwie nie zrobiłeś. Najmilsi mistrzowie mogli (a czasami robili) odwrócić się i biczować swoich niewolników bezlitośnie za prawdziwe lub wyimaginowane wykroczenie.
chociaż nie jest możliwe, aby ktokolwiek z nas naprawdę zrozumiał, jak to wszystko się czuło, jestem prawie pewien, że niekończąca się niepewność była o wiele gorsza niż rzeczywiste Zdarzenie samego bicia.