pionierska fotografka dokumentalna Dorothea Lange, zakwestionowana w dzieciństwie przez zachorowanie na polio i porzucenie przez ojca, zdecydowała się w młodym wieku zostać fotografem. Po ukończeniu studiów uzyskała pracę w czołowych pracowniach fotograficznych. Stała się empatycznym obserwatorem ludzi w kontekście ich życia, spacerując po wielu częściach Nowego Jorku.
w 1918 roku Lange i przyjaciel planowali podróż dookoła świata, ale zostali uwięzieni w San Francisco po stracie oszczędności w napadzie. Lange osiadł w San Francisco, ożenił się z artystką Maynard Dixon i wychował ich rodzinę dwóch synów. Tworzyła udane zdjęcia studyjne, ale jej najbardziej wpływowa praca skupiła się na wizualnym przedstawieniu zmieniającego się życia ludzi oraz wzajemnych relacji ludzi, środowiska i ważnych wydarzeń historycznych.
Lange stała się jedną z wybitnych fotograficznych dokumentalistek rolników i pracowników migrujących, gdy pracowała w Administracji Bezpieczeństwa rolnego podczas Wielkiego Kryzysu. Jej słynne zdjęcie Migrant Mother (Nipomo, 1936) zostało uznane za podsumowanie szybko zmieniających się realiów tamtych czasów. W 1940 roku Lange stała się pierwszą kobietą nagrodzoną Stypendium Guggenheima w fotografii.
w 1942 roku Lange i Ansel Adams sfotografowali Richmond, szybko zmieniające się społeczności wojenne w Kalifornii. Lange uwrażliwił Amerykę i świat na niesprawiedliwość japońskiego internowania w Ameryce II wojny światowej, poprzez swoje zdjęcia z relokacji wojennych.
po wojnie Lange podróżowała po świecie z drugim mężem Paulem Taylorem, tworząc fotoreportaże dla wiodących czasopism, takich jak Life and Fortune. Opisała nową ekspansję przemysłową San Francisco, zmiany społeczne od wiejskich społeczności małych miast do masowej kultury miejskiej w Ameryce i fotografowała sceny na całym świecie. Jej poświęcenie, szerokość, współczucie, empatia, Siła grafiki i doskonała technika wyznaczają standardy, które stoją dziś.