opis
skała magmowa utworzona przez podziemną skrystalizowaną magmę, dioryt składa się z plagioklazu skalenia, kwarcu, hornblendy, piroksenu i biotytu. Odmiany pozbawione hornblendy określane są jako”leukodioryt”. Kolor diorytu waha się od szarego do ciemnoszarego do czarnego, nakrapiane jaśniejszymi kolorami, które mogą wydawać się białe. Dioryt może zawierać niewielkie ilości apatytu, ilmenitu, mikrokliny i innych minerałów. Jest oceniany jako 7 w skali twardości Moh (mniej więcej takiej samej jak kwarc) i ma plamisty, lub „fanerityczny” wygląd ze względu na obecność mieszaniny minerałów w swoim składzie. Ma grubą, ziarnistą strukturę, w której jego duże ziarna są ułożone w wzajemnie powiązany wzór. Gęstość tej skały wynosi od 2,36 do 2,53 grama na centymetr sześcienny, a jej ciężar właściwy jest od 2,8 do 3,0 razy większy niż wody. Jest łatwo rozpoznawalny przez geologów ze względu na swoją wyjątkową teksturę i wygląd” soli i pieprzu ” pod względem zabarwienia.
lokalizacja
złoża diorytu są stosunkowo rzadkie i najczęściej występują jako parapety, wały lub zapasy, lub w postaci dużych mas jako batolity i często są związane z pokrywaniem się ze złożami gabro i granitu. Złoża tej skały znajdują się na rozproszonych obszarach na całym świecie. Złoża występują w niektórych miejscowościach takich krajów jak Wielka Brytania (Aberdeenshire i Leicestershire), Niemcy (Saksonia i Turyngia), Rumunia, Włochy (Sondrio, Guernsey), Nowa Zelandia (Półwysep Coromandel, Wyspa Stewart, Fiordland), Turcja, Finlandia, Środkowa Szwecja, Egipt, Chile I Peru, a także stany USA Nevada, Utah i Minnesota. Na Korsyce, śródziemnomorskiej wyspie należącej do Francji, znaleziono orbitalną (sferoidyczną) odmianę diorytu, która jest określana jako „Corsite” lub „Napoleonite”, w hołdzie odpowiednio miejscu pochodzenia i przywódcy Francji.
powstawanie
częściowe topienie płyt oceanicznych powoduje wytwarzanie magmy bazaltowej. Gdy Magma ta wznosi się, dociera do skał granitowych płyty kontynentalnej. Ponieważ bazaltowa magma topi łóżko granitowe, wytwarza magmę granitową, a taka mieszanina magmy ma skład zarówno granitu, jak i bazaltu. Jeśli Magma ta ochładza się i krystalizuje, zanim dotrze do powierzchni Ziemi, powoduje powstawanie osadów diorytowych. Formacje diorytowe występują zwykle w rejonach łuków wulkanicznych nad płytami subdukcyjnymi lub jako batolity podczas budowy gór kordylierskich.
zastosowania
trwałość diorytu jest porównywalna z trwałością granitu, dlatego jest często stosowany jako materiał bazowy w budowie dróg i budynków. Jest również stosowany do kontroli erozji gleby poprzez wykorzystanie jako kamień drenażowy. Przemysł kamieniarski wykorzystuje również dioryt do tworzenia takich rzeźbionych produktów skalnych, jak POPIELNICE, układarki i kamienie licowe. Starożytne cywilizacje, w tym Inkowie i Majowie Nowego Świata, używali tego kamienia jako kamienia konstrukcyjnego w budowaniu swoich cudownych cudów architektonicznych. Wiele brukowanych ulic w Anglii, Szkocji i innych miejscach na całym świecie zostało zbudowanych przy użyciu diorytu. Katedra św. Pawła w Londynie posiada schody wykonane z diorytu. Mimo że kamień ten był używany przez rzeźbiarzy Bliskiego Wschodu w czasach starożytnych, jego twardość sprawia, że trudno go używać do rzeźbienia, a zatem nie jest preferowany jako kamień rzeźbiarski przez artystów naszych czasów. Kodeks Hammurabiego, jeden z pierwszych zestawów skodyfikowanych praw, został wyrzeźbiony w jednej z najsłynniejszych rzeźb diorytowych. Tablica kodeksu jest zaprojektowana jako 7-metrowy, czarny filar z napisami tych wczesnych praw Babilońskich. Czasami dioryt był używany jako kamień szlachetny, zwłaszcza jako Kaboszony.
produkcja
w przeciwieństwie do wielu innych minerałów, istnieje niewiele danych dotyczących przemysłu wydobywczego i przetwórczego diorytu dostępnych publicznie. Dioryt, jako stosunkowo rzadki minerał, jest wydobywany komercyjnie tylko w małych obszarach, na których występują jego złoża, takich jak Wielka Brytania i niektóre inne kraje Europejskie, Nowa Zelandia i kilka krajów Afryki Subsaharyjskiej, Ameryki Południowej i Ameryki Północnej. Dioryt był również wydobywany w starożytnym świecie, o czym świadczy szerokie wykorzystanie tej skały w starożytnej architekturze.