gefrituurde plantains, rijst en bonen, pernil en dansen. Klinkt dat als Thanksgiving voor iemand anders? Dat geldt voor veel Latino ‘ s die in de Verenigde Staten wonen.Abraham Lincoln, dankzij de volharding van Sarah Josepha Hale, maakte de jaarlijkse Dag van dankbaarheid van onze natie officieel in 1863. Sindsdien hebben de vele mensen van verschillende culturen die dit land hun thuis maken Thanksgiving omarmd-elke cultuur voegt natuurlijk zijn eigen kruiden toe.
mijn moeder, die uit de Dominicaanse Republiek komt, maakt haar meestal heerlijke vlaai. (Ze heeft speciale potten van de D. R. die ze zweert het verschil maken.)
mijn familie verhuisde naar Puerto Rico toen ik jong was, en we sloten ons vaak aan bij de familie van mijn beste vriend uit mijn jeugd voor hun Thanksgiving viering. Mijn geheugen was een beetje vaag, dus dit weekend belde ik Marlene, de moeder van mijn vriendin, om erover te praten. Ze vertelde me dat ze natuurlijk Thanksgiving vierden in Puerto Rico—Het is een deel van de Verenigde Staten, “en we zijn geboren Amerikaanse burgers!”
Fried plantains, rice and beans, pernil and dancing. Klinkt dat als Thanksgiving voor iemand anders? Dat geldt voor veel Latino ‘ s die in de Verenigde Staten wonen.
bij haar huis marineren ze de kalkoen de dag voor Thanksgiving, en het is altijd de koning van de tafel, zei ze. Maar deze kalkoen is gevuld met carne molida (rundergehakt). Batatas en gekruide witte rijst zijn een ander nietje, samen met appeltaart. Iedereen krijgt de kans om te zeggen waar ze dankbaar voor zijn.”Latino’ s en Latijns-Amerikaanse immigranten, we willen graag de geest van de viering aannemen zonder het hele menu aan te nemen,” vertelde Mar Muñoz-Visoso, de uitvoerend directeur van het secretariaat van culturele diversiteit in de kerk voor de Amerikaanse Conferentie van katholieke bisschoppen. Ze zei dat Thanksgiving normaal geen kalkoen en cranberrysaus bevat.”We’ re a people that like to celebrate life, ” zei ze over de Latino gemeenschap. “Thanksgiving is niet iets wat we hebben in de landen waar we vandaan komen, maar het is een geest waar we in kunnen komen.”
in plaats van Turkije, in haar huishouden zullen ze tamales of lomo relleno hebben. Capirotada, een traditioneel Mexicaans dessert, wordt ook bereid. In haar familie gaan ze rond de tafel om te bedanken, beginnend met de oudste en eindigend met de jongste.
” We ‘ re a people that like to celebrate life. Thanksgiving is niet iets wat we hebben in de landen waar we vandaan komen, maar het is een geest waar we in kunnen komen.”
” het zegt veel over Latino cultuur. We vieren het graag. We willen graag dankbaarheid uiten, ” zei ze. “En we vinden het leuk om het op te fleuren met onze eigen smaken.”
mevrouw Muñoz-Visoso merkte op dat de immigranten die naar de Verenigde Staten kwamen dit deden ” op de vlucht voor geweld, een gebrek aan vrijheid en het niet in staat zijn om hun families te voeden. Ze zijn dankbaar dat ze hier zijn en een kans hebben om te werken en hun dierbaren te ondersteunen.”
“maar we zijn niet beperkt tot dat,” zei ze. “We zijn dankbaar voor de mensen die ons hebben geholpen, niet alleen de overheid, maar ook degenen die ons een helpende hand hebben gegeven. We zijn erg afgestemd op en dankbaar voor compassie. We zullen het nooit vergeten. We komen samen om dat te vieren en te verspreiden.”
ik herinner me mijn lerares uit de derde klas, mevrouw Rowe, die zo geduldig met me was toen ik door spelling en andere vakken rommelde in het jaar dat mijn familie vanuit het Caribisch gebied naar Arizona verhuisde. Voor ons Thanksgiving-project dat jaar, vroeg ze ons om iets Thanksgiving-gerelateerd te tekenen op een papieren bord en dan iets te schrijven waar we dankbaar voor waren naast de tekening.
ik tekende mijn beste kalkoen, die niet geweldig was. Miss Rowe heeft het toch ontcijferd. Maar ze was verbaasd over wat ik had geschreven. “Wat staat hier?”ze vroeg me voorzichtig. “Gobble gobble?”Ik was van plan om” God ” te schrijven, maar mijn spelling was een beetje verkeerd… “Klodder.”
misschien komt het door de geschiedenis van Latijns-Amerika, waar zoveel culturen samenkomen, maar het lijkt me dat Latino ‘ s geneigd zijn open te staan voor andere culturen. Mijn zwager Juan werd geboren in Santiago, Dominicaanse Republiek en groeide op in Washington Heights in New York City. Hij vertelde me dat Thanksgiving als kind gewoon een kans was om samen met de familie te vieren.”Ze hadden een groot dominicaans feest, met pernil, pollo guisado en rabo, en de bijeenkomst omvatte meestal dansen. Goed voor de spijsvertering, toch?
misschien komt het door de geschiedenis van Latijns-Amerika, waar zoveel culturen samenkomen, maar het lijkt me dat Latino ‘ s geneigd zijn open te staan voor andere culturen. Steffano Montano, een visiting assistant professor aan de Fordham University, zei dat het is alsof Latino ‘ s zijn geworden “meesters van het samenbrengen van culturen.”
“It’ s The way we ‘ ve survived in many respects,” vertelde hij me. “De mogelijkheid om ons te midden van in-between.”In de Latijns-Amerikaanse geschiedenis is er zowel een biologische als een culturele vermenging van volkeren. Hoewel inheemse tradities nog steeds bestaan, heeft kolonisatie geleid tot het wissen van vele inheemse samenlevingen, zei De Heer Montano.
” We moeten vasthouden aan wie we zijn geweest en ook omarmen wie we worden,” zei hij.
zelfs tijdens een pandemie hebben degenen onder ons die in de Verenigde Staten wonen zoveel om dankbaar voor te zijn. Mr. Montano is mijn professor in een grote Latinx-klas die ik volg. We spraken op FaceTime over hoe Thanksgiving was voor hem als Cubaans-Amerikaan die opgroeide in Miami. De grote familiebijeenkomsten omvatten een feest met kalkoen, lechón (een varkensgerecht), arroz congri en pastelitos.”Het ging niet om de pelgrims,” zei hij. “Het ging om het geven van dank voor de goede tijden en voor de genade om door de moeilijke tijden te komen.Zijn ouders en grootouders, die in de jaren 60 vanuit Cuba naar de Verenigde Staten kwamen, zagen Thanksgiving als een manier om meer Amerikaans te zijn. Ze begrepen de koloniale implicaties van de Thanksgiving mythe niet. “Het was een excuus om samen te komen en kijken meer Amerikaanse,” De Heer Montano zei.Vanwege de pandemie zal hij dit jaar niet met zijn familie in Miami zijn voor Thanksgiving. Mijn vriendin Marlene zal het niet persoonlijk vieren met haar kinderen en kleinkinderen in Puerto Rico. Maar zelfs tijdens een pandemie hebben wij in de Verenigde Staten zoveel om dankbaar voor te zijn. Op mijn danklijst, heb ik de vele Latijns-Amerikaanse culturen die ik heb ervaren dankzij mijn werk in de Katholieke media. Mil gracias, hermanos y hermanas!
meer verhalen uit Amerika
– ik probeerde kinderen te leren over dankzegging en de Eucharistie—en kreeg een les over de Heilige Geest in plaats daarvan
– waar past dankbaarheid in het geestelijke leven?