voor een episode beschreven als’ de belangrijkste dag in het leven van de dokter’, de meedogenloze hype en hashtagging zeker maakte’ de dag van de dokter ‘ voelen als de belangrijkste episode in Whostory, zelfs voordat een seconde was vertoond.
en als dat zo was, of u nu in uw zitkamer of in de bioscoop was, was het moeilijk om niet het gevoel te hebben dat u iets speciaals aan het kijken was.
niet perfect, maar speciaal. Niet alleen omdat het een wereldrecordbrekend TV-programma was, maar omdat wat je zag of niet was wat je persoonlijk wilde, het was zeker precies wat nodig was, voor Doctor Who en fandom.
dit was een episode die veel groter was dan de som van zijn aanzienlijke delen, en verdorie, het was groot. Een spectaculaire ravotten die visueel leek te zijn sterrenstelsels weg van de charmante eenvoud van ‘An Unearthly Child’, maar die de opwinding en ziel van die eerste episode en elke episode sindsdien behield.
dat was grotendeels te danken aan de prachtige uitvoeringen van de hoofdcast. Smith en Tennant snorrelden en babbelden, terwijl John Hurt de schuurpapier straight-man was tot hun over-uitbundigheid. Toch voelde alles als één man, verenigd door dezelfde gedeelde pijn.
Billie Piper speelde vol vertrouwen het meest sexy massavernietigingswapen aan deze kant van Star Trek, en Jenna Coleman blijft de briljante, onwankelbare metgezel die de show verdient. Moge ze lang doorgaan.
tussen de voorstellingen bleek ‘The Day of The Doctor’ een grotere-op-de-binnenkant zak van fan-aangename pic n ‘ mix die uitnodigde om u tuck in en geniet van de taai suikerige nostalgie. Vermeldingen van Omega (zeker slechts een kwestie van tijd nu tot hij een comeback maakt), verleden rekwisieten, zorgvuldig bewerkte verleden artsen, een korte flits van (prepare to take the bait, commenters) de twaalfde DOCTOR Peter Capaldi, en ja, de jelly baby onder de pic n’ mix: de Cheshire Cat grin van de tijdloze Tom Baker materialiseert om fans van een bepaalde leeftijd terug te nemen naar een rooskleurige jeugd.
het werkte niet allemaal: degenen die pijn-achtige kreunen geven bij Moffat ’s timey-wimey neigingen drongen er waarschijnlijk doorheen; de Zygons waren weinig meer dan rubberachtige afleidingen voor Tennant om even rubberachtige gezichten te trekken; en Gallifrey’ s terugkeer was een meesterzet van sciencefiction onzin.
maar hoe science-fantasy als het was, Gallifrey is definitief teruggekeerd. Moffat ‘ s creëerde een zachte reboot van Doctor Who lore: maakte een monumentale verandering zonder daadwerkelijk iets te veranderen dat eerder stond. Oh, dat is erg hem.
de enige manier waarop je het hele Doctor Who fandom kunt behagen is om de show waar ze van houden gaande te houden voor de nabije toekomst. En Steven Moffat heeft dat zeker gedaan, niet alleen door fans genoeg te geven om te kauwen en te discussiëren op forums voor de komende 50 jaar, maar door de dokter een nieuwe reden te geven om te blijven doen wat hij altijd deed. Een nieuwe nieuwsgierigheid. En dat geeft ons allemaal een nieuwe reden om de komende 50 jaar te blijven kijken.
> Bekijk onze top 10 momenten in ‘The Day of the Doctor’.
uitgezonden op 7.50pm op zaterdag 23 November 2013 op BBC One.
> Bestel de 50th anniversary special op DVD op Amazon.
> Bestel de 50th anniversary special op Blu-ray op Amazon.
wat vond u van’de dag van de dokter’? Laat het ons hieronder weten …